Een verhaal zonder plaatjes

Waar zal ik eens beginnen, ik mis jullie allemaal heel erg maar ik blijf hier, ik wil nu al nooit meer terug.
Zoals de meesten van jullie weten ben ik afgelopen zaterdag vertrokken naar Mexico om daar te studeren. De reis was heel prima, ik zat onverwachts bij de nooddeur en had een hele Christel aan beenruimte. Helaas was de aanspraak wat minder want de enige verdere passagier in mijn rij had net het personeel uit gescholden en wilde mij er graag van overtuigen dat de helft van de wereld aliens zijn en dat Trump een hagedis/alien is. Hoewel hij het allemaal met eigen ogen had gezien was ik na 5 minuten wel klaar met zijn gezever, laat staan na een goede 11 uur.
Om 3 uur in de nacht stond ik op het busstation voor een bus naar Cuernavaca, de plaats waar ik studeer. Nog geen uur later had ik de bus en fantastisch snelle WiFi in de bus (daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren). Gelukkig deed mijn host van AirBNB, die mij om 9 uur in de ochtend verwachtte, ook open om half 6 in de ochtend.
De dagen erna kan ik omschrijven met 1 woord:jetlag. Ik dacht altijd dat het onzin was en alhoewel ik me direct aan het slaapritme van hier ben gaan houden, heb ik drie dagen gerild, liters water gedronken en me goed ziek gevoeld. Gelukkig is mijn host met 5 honden, 2 katten en 2 vogels echt fantastisch waardoor ik me direct thuis voelde. En Cuernavaca is de stad van de eeuwige lente met een reden, het weer hier is perfect!
Maar toen moest ik naar school, doodeng, twee weken later dan de rest een nieuwe klas binnen komen. Gelukkig valt het mee iedereen is kei aardig, en voor het vak fotografie, dat ik in het Spaans volg, hoef ik geen geschreven examen te doen, maar alleen foto's in te leveren. Verder zijn ze hier altijd te laat (ook de docenten), maar de lessen gaan veel meer over actualiteiten dan in Nederland. De credits hier zijn 15 tot 16 uur, dat zijn ze dan ook echt, ik moet serieus studeren maar ik leer veel. Tot zover heb ik al foto's gemaakt met een eigen gemaakte camera obscura, alles geleerd over de Europese geschiedenis en over de Blue Banana.

Afgelopen week ben ik ook op huizenjacht geweest, het eerste huis waar ik ging kijken was zo vies en in zo een slechte staat dat de ratten zich er nog niet durfden te vertonen. Ik ben nog net niet letterlijk weg gerend tijdens de bezichtiging, al wilde ik dat het liefste wel doen. En dat terwijl ik net een gigantische spin in mijn eigen badkamer vond.
Overigens hebben ze hier ook zoete pizza, dus met banaan en Nutella bijvoorbeeld en ik zag voor het eerst in tien jaar iemand een openbare telefoon gebruiken. En natuurlijk heb ik al Tequila gedronken, lekkere Tequila, niet zoals een Nederlandse Tequila die naar Spiritus smaakt.
Wat trouwens minder leuk is dat ik ongeveer 10 keer per dag het gevoel heb dat ik zelfmoord probeer te plegen door de straat over te steken, het is gewoon maar gaan en hopen dat de auto's mij niet over het hoofd zien en stoppen.
Eten kopen is net zoiets, ik kan dan wel redelijk Spaans maar de Mexicaanse keuken ken ik niet, het is dus bestellen en hopen dat ik het lekker vind, een soort verrassingsdiner. Vanavond moest ik zelfs navragen welk gedeelte van mijn maaltijd eetbaar was en wat welk gedeelte niet, maar over het algemeen vind ik het eten hier erg lekker, taco's zijn nu al mijn favoriet.
Terug naar de huizenjacht, mijn tweede dag op school kwam een klasgenoot van mij naar mij toe en vertelde dat zijn vrienden, ook studerende aan mijn universiteit, nog een huisgenoot zochten voor hun nieuwe appartement. Morgen ga ik verhuizen, voor nog geen 70 euro per maand heb ik hier een grote kamer, met een mooie roze badkamer, vlakbij school. Ik ben benieuwd want ik ga samen wonen met drie Mexicaanse jongens die bij mij op de universiteit studeren, in ieder geval een goede gelegenheid om mijn Spaans te verbeteren.
Een nieuw avontuur en de volgende keer, zodra ik gesetteld ben zal ik er foto's bij zetten.