Doodsangsten

Hey hey,

Afgelopen zondag zijn wij vertrokken naar machu picchu met de jungle trail. Een tour van vier dagen met 1 dag mountainbiken en 3 dagen lopen.

Dag 1 We zaten te wachten in het hostel maar werden te laat opgehaald door een taxichauffeur die speciaal rond rijd om mensen op te halen waarvan de gewone taxi het niet red of die zich verslapen hebben of om een andere reden te laat zijn. Eindelijk zaten we dan in het busje op weg naar de top van de berg om te gaan mountainbiken. Iets wat ik heel eng vind vooral naar beneden. Boven aangekomen was het erg mistig en regende het. Het eerste stuk naar beneden werden we ondanks de poncho´s zeiknat en ijskoud. Ook zagen we niets door de mist en had Tim maar 1 rem. Aangekomen bij onze eerste stop was ik zooo duizelig van de kou en de hoogte (ja hoogteziekte hoort er nu eenmaal bij op meer dan 4000 meter hoogte) dat ik besloot dat ik beter in de bus ging zitten. In de bus zag ik dat de langzaamste fietser toch nog met 40 km per uur naar beneden ging. Bij de tweede stop die stukken lager was voelde ik me ook stukken beter. De regen was weg en de zon begon te schijnen dus ik besloot weer op de fiets te stappen. Dat was echt super want het is regenseizoen en er waren kei grote watervallen op de weg. Als ik er doorheen reed kwam het water soms boven mij uit!! Toen ik wilde afstappen bij de derde stop was ik inmiddels alweer helemaal gewend aan het fietsen en stapte ik af net als op mijn fiets thuis. Met als gevolg dat ik natuurlijk bleef haken aan de stang en heel onhandig viel. Voorderest heb ik ontzettend genoten van de eerste dag. S´avonds kregen we te horen dat we de volgende dag om 6 uur aan het ontbijt moesten verschijnen. Het is hier namelijk regenseizoen en er was een landslide (een berg die naar beneden is gekomen) geweest en daar moesten we op tijd aankomen omdat we daar anders niet meer overheen konden.

Dag 2 We vertrokken dus vroeg en legden de eerste paar km af met een busje omdat de gids dacht dat het een zware tocht zou worden en we echt op tijd moesten zijn bij de landslide. Hij was druk aan het bellen en de situatie was niet zo goed er vielen nog steeds stenen. Het eerste gedeelte van de toch ging prima we kwamen over een paar landslides heen die niet meer gevaarlijk waren omdat er geen stenen meer vielen. De natuurlijk was echt prachtig!! We gingen een stuk omhoog en hadden een uitzicht op de rivier!! Ook zag ik allerlei planten en bomen die ik nog nooit gezien heb zoals een bananenboom. Het was echt heel relaxt totdat we bij de officiele incatrail aankwamen. Zoals ik al zei zitten we midden in het regenseizoen en de incatrail was heel modderig. Dat is niet erg maar wel als je een trap van nog geen halve meter breed hebt met gladde treden. Als er dan aan de ene kant een muur is waar je in wil kruipen maar je onmogelijk goed aan kan vasthouden en aan de andere kant zie je een afgrond zo diep dat de rivier nog maar een sliertje is dan word je wel bang. Met trillende benen ben ik over het pad heengegaan.

Gelukkig was het daarna lunchpauze daar waar we aan toe!! Daarna gingen we flink doorlopen om optijd bij de landslide te komen. Helaas werd ons pad gekruist door een rivier die er niet hoorde te zijn aan de reactie van de gids te zien. Maar gelukkig was er een brug van 3 boomstammen die ze over deze rivierkloof hadden gegooid. Dus de gids geeft het touw aan iemand van de groep loopt zelf over de bomen heen en wij konden volgen met onze hand aan het touw hopen dat als we zouden vallen dat de twee mannen het touw zouden vasthouden en dat onze handen ook het touw goed vasthielden. Gelukkig kwam iedereen heel aan de overkant met de gedachte dat we het engste gevaarlijkste en ergste van deze dag hadden gehad.

Dus wij snel weer verder naar de landslide en laat in de middag kwamen we daar aan. Het was vreemd om te zien een heel stuk berg was over de weg de afgrond in gestort en had een stuk van het landschap uitgesneden. Terwijl wij met grote nieuwsgierigheid stonden te wachten was de gids druk aan het overleggen. Hij kwam terug en ging aan de rand van de afgrond staan en zei ik moet jullie vertellen wij gaan hier naar beneden en aan de andere kant weer omhoog klimmen. Ja tuurlijk dacht ik wat een grap en dat zei ik dus ook hardop. Helaas het was geen grap. En over een modderig soort pad van nog geen 30 cm breed op sommige plaatsen gingen wij naar beneden. Je wist dat als je zou vallen dat je naar beneden zou storten de stenen en de modder in. Ik stond letterlijk doodsangsten uit en probeerde overal houvast te vinden. Zelf grond of stenen waar slakken konden zitten deerden me niet meer. De locals op het pad waren echt crazy en haalden ons in waar het ook maar kon (of eigenlijk niet kon) Het werd bijna donker en voor het donker moesten we aan de overkant zijn. De locals waren hysterisch naar elkaar aan het schreeuwen wat mij nog nerveuzer maakte. Van elke steen waar je op ging staan wist je niet of die vast zat of los en of je weg zou glijden in de modder. Met mijn verstand op nul en uiterst geconcentreerd daalde ik langzaam af. Af en toe hoorden we boven ons de stenen nog vallen. Eindelijk beneden aangekomen konden we daar de landslide overbruggen en weer omhoog kruipen. Iedereen was dolgelukkig om weer boven te zijn en we moesten een pauzeren om alles te laten bezinken. De gids bood zijn verontschuldigingen aan maar zei dat dit de veiligste route was. De andere optie was the running man. Dat is over de weg door de landslide rennen en maar hopen dat er dan geen stenen vallen.

Toen we aankwamen in het hostel zijn we met zijn allen gaan drinken want iedereen had een glas alcohol nodig naar deze dag!!!

Dag 3 Deze dag hoefden we pas om 8 uur te ontbijten. We zagen het heel positief in want erger dan gisteren kon het niet worden. Sommige mensen waren zo moe dat ze een bus namen tot de lunchplek. Tim en ik gingen gewoon lopen. We liepen tot aan de rivier en daar gingen we met een kabelbaantje de rivier over echt heel vet!! Daarna liepen we ver langs de rivier heen. De rivier is bruin en erg wild en groot!!! Vanaf de lunch liepen we over het spoor dat was soms handig soms onhandig. Helaas lag de rails soms over een riviertje die uit kwam in de grote rivier. We moesten dan over de balken balanceren om aan de overkant te komen ook dat vond ik nogal eng.

Dag 4 De wekker ging vandaag om 3:15 en om 4 uur waren we op weg. Ik wil immers machu picchu te voet bereiken. We stinken allebei echt super erg want aangezien we heel de tijd onze bagage moesten mee slepen hadden we weinig kleren mee. En omdat we nogal moddderig geworden zijn en een aantal keren nat ruiken we echt afschuwelijk. Om 4 uur liepen we daar met mijn zaklantaarn want de weg was pikkedonker naar het beginpunt van machu picchu. Dit punt ging om 5 uur open en toen konden we aan de lange klim beginnen. Het regende en weer werden we zeiknat. Na een uur en een kwartier klimmen over trappen trappen en nog meer trappen kwamen we boven zeiknat doodmoe ijskoud maar voldaan. Het was inmiddels licht en we mochten snel machu picchu binnen! Machu picchu is echt zooooooooo vet de inca´s zijn echt een gestoord volk geweest om een stad zo hoog te bouwen ik kan niet beschrijven hoe mooi het was.

Na machu picchu zijn we terug naar aquas caliente gegaan en hebben we hier de warme water bronnen bezocht. Daar zijn we ingegaan en dat was heel prettig voor onze pijnlijke spieren. Helaas blijkt dat we pas om 22:00 uur terug kunnen naar cusco. Dus nu zit ik vies doodmoe maar voldaan in een internetcafe!! De komende dagen ga ik voornamlijk slapen :P

Ik hoop dat ik daarna snel de foto´s bij het verhaal online kan zetten!

xxx Christel